Το Μελισσοκέρι

 Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ

Η χρήση του κεριού, είναι γνωστή ήδη από τη μυθολογία. Όταν ο Οδυσσέας ταξίδευε με τους συντρόφους του, έχοντας ενημερωθεί από την Κίρκη για το γοητευτικό τραγούδι των Σειρήνων, με το οποίο παγίδευαν τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες, διέταξε το πλήρωμά του να βάλει κερί στα αυτιά , ώστε να μην ακούσει το τραγούδι.

Από την άλλη, ο Δαίδαλος με τον Ίκαρο δραπέτευσαν από τον λαβύρινθο με τη βοήθεια των φτερών που είχε φτιάξει ο Δαίδαλος και για τους δύο, χρησιμοποιώντας πούπουλα και κερί.

Η χρησιμότητα του κεριού ήταν διαδεδομένη και κατά την αρχαιότητα, όταν το τοποθετούσαν σε ξύλινες πινακίδες προκειμένου να γράφουν πάνω σε αυτές. Ως γραφική ύλη χρησιμοποιούνται ακόμα και μέχρι τον Μεσαίωνα, ενώ σε ορισμένες περιοχές βρισκόταν σε χρήση μέχρι και τον 20^ο αιώνα.

Πριν από το 18ο αιώνα, τα περισσότερα κεριά για οικιακή χρήση παρασκευάζονταν από ζωικό λίπος. Λίγο πριν το μεσαίωνα εμφανίστηκε το μελισσοκέρι, το οποίο παράγουν οι μέλισσες για να φτιάξουν τις κυψέλες τους και χρησιμοποιήθηκε ως πρώτη ύλη για την κατασκευή των κεριών. Τα κεριά τα οποία κατασκευάστηκαν από μελισσοκέρι, αντικατέστησαν αυτά από λίπος, λόγω του ότι δεν κάπνιζαν και δεν είχαν δυσάρεστη οσμή όταν καίγονταν.

ΤΑ ΧΑΤΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ

Το κερί είναι ένα προϊόν, το οποίο εκκρίνεται από τους κηρογόνους αδένες που η μέλισσα έχει στο θώρακά της. Το πλάθει με τα πόδια και τις σιαγόνες προκειμένου να δημιουργήσει τις κηρήθρες. Οι κηροπλάστριες είναι νεαρές μέλισσες 10 – 15 ημερών, και είναι απαραίτητες για να χτιστούν οι κηρήθρες. Το κερί το οποίο χρησιμοποιούν προκειμένου να καλύψουν το ώριμο μέλι, περιέχει αντιβιοτικές ουσίες, γεγονός που το κάνει ικανό να διατηρεί το μέλι.

Μια κέρινη δομή περίπου 20 γραμμάρια, μπορεί να αντέξει το βάρος 1.000 γραμμαρίων μελιού. Το χρώμα του κεριού ποικίλει από ανοικτό κίτρινο μέχρι σκούρο καφέ, ανάλογα με την ποιότητα του αλλά και τις προσμίξεις που ενδεχομένως έχει. Πιο καθαρό θεωρείται εκείνο το οποίο έχει πιο ανοιχτό χρώμα.Το αγνό κερί όπως παράγεται από τη μέλισσα, είναι λευκού χρώματος, ωστόσο καθώς ενσωματώνεται με τη σκόνη, τη γύρη και την πρόπολη, αποκτά όλο και πιο σκούρα απόχρωση.

Το σημείο βρασμού του είναι στους 65 βαθμούς, ενώ δεν θα πρέπει να θερμαίνεται σε θερμοκρασία μεγαλύτερη των 85 βαθμών, λόγω του ότι καταστρέφονται τα ωφέλιμα στοιχεία του.

Το κερί έχει την ιδιότητα της πλαστικότητας και ιδίως σε θερμοκρασία άνω των 30 βαθμών. Η πλαστικότητά του αυτή, σχετίζεται με την καθαρότητα του, αλλά και την ποικιλία της μέλισσας που το παράγει.

Χαρακτηριστικό του είναι το ότι δεν διαλύεται στο νερό, αλλά και ότι είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό σε ισχυρά οξέα. Από την άλλη, διαλύεται στην αιθυλική αλκοόλη και στα λιπαρά οξέα όταν θερμαίνονται ταυτόχρονα. 

ΟΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ

Το κερί λόγω των φαρμακευτικών του ιδιοτήτων χρησιμοποιείται στην επούλωση εγκαυμάτων, πληγών, τη δερματίτιδα, την τερηδόνα και την ουλίτιδα. Αν και αφομοιώνεται σε μικρό βαθμό από τον ανθρώπινο οργανισμό, έχει χρησιμοποιηθεί σε πρωτόκολλα για τον καθαρισμό του εντέρου, σε συνδυασμό με γύρη, πρόπολη ή αιθέρια έλαια.

Επιπλέον πολύ σημαντική είναι η χρήση του κεριού, για την παρασκευή καλλυντικών. Βελτιώνει τη σταθερότητα τους και τις ιδιότητές τους, καθώς χρησιμοποιείται σε κρέμες προσώπου, σώματος, αντηλιακά, οδοντόκρεμες, σαπούνια κ.α.. Γενικότερα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες συνταγές, με κυριότερη όλων την κηραλοιφή.

Πρόκειται λοιπόν, για ένα θαυματουργό, φυσικό υλικό, εύκολο στη χρήση του και ωφέλιμο, αρκεί η προμήθειά του να γίνει από έμπιστο μελισσοκόμο.